Dag 12: LONE PINE - LAS VEGAS

Voordat we Lone Pine verlaten, tanken we nog even, want op de route door Death Valley zitten weinig tankstations en zonder brandstof komen te zitten in Death Valley is het laatste dat je wil.

Het gebied waar we doorheen rijden bestaat uit kale vlakten met hier en daar een paar duinen, een groot verschil met het landschap waar we de afgelopen dagen doorheen reden. Als we eenmaal in Death Valley zijn, stappen we op een van de vista points uit. Dat punt ligt nog op zo'n 4.000 voet hoogte, waar het dus een stuk koeler is dan op het laagste punt van Death Valley, welke zelfs nog onder het zeeniveau ligt. Maar qua gevoelstemperatuur is het wat ons betreft al een stuk warmer dan de 41 graden die het gisteren in Lone Pine was. Echt veel te zien is er niet, maar we kunnen in ieder geval zeggen dat we er zijn geweest.

De wegen door Death Valley zijn vrij kronkelig en hobbelig, waardoor het een lange rit is. We maken een stop bij het eerste rangerstation dat we tegenkomen, waar bij de deur een thermometer hangt. Meteen als we uitstappen, krijgen we een gigantische knal, want, zo blijkt, het is op die plek een kleine 48 graden en dan hebben we het nog over temperaturen in de schaduw! In de zon is het werkelijk verschrikkelijk heet en we stappen snel weer in de auto.

Een eindje verderop staan adviesborden langs de weg die dringend aanraden om gedurende de volgende tien mijlen de airco uit te zetten, vanwege de mogelijke oververhitting van de auto. De airco hebben we uitgezet en dat hebben we geweten! Binnen een paar minuten stroomt het zweet met bakken tegelijk van onze lichamen en in het is nauwelijks uit te houden in de auto. De hitte in Death Valley gaat werkelijk ieder voorstellingsvermogen te boven! We rijden direct door en maken geen andere stops meer. Pas als we in Beatty zijn, een plaatsje net over de grens van Nevada, maken we een stop om een burger te eten bij een plaatselijk eetcafe.

Het eten en vooral het drinken komen als een geschenk uit de hemel als je net een paar uur door de woestijn hebt gereden, want zelfs als je de airco op het maximum hebt staan is het nog steeds behoorlijk warm in de auto. Voor zo'n acht dollar hebben we alledrie een dikke cheeseburger, met patat en een halve liter Cola, waarbij je glas, zoals gewoonlijk in Amerika, gewoon wordt bijgevuld als deze leeg is.

Vanaf Beatty is het nog zo'n twee uur rijden naar Las Vegas, maar de route is vrij saai en leidt over kale vlakten met hier en daar een paar bergen of dorpjes. Als we eenmaal in Vegas aankomen, blijkt dat ze flink aan het klussen zijn, want vele afslagen zijn afgesloten. En dat blijkt pas goed als we een verkeerde afslag nemen en er bijna een uur over doen om bij het hotel aan te komen, hetgeen volgens ome Tom normaal een ritje van zo'n 15 minuten was geweest. Op het moment van aankomst is het bewolkt in Las Vegas, maar nog steeds zo'n 42 graden! Gelukkig is het hier wel redelijk uit te houden en als je een van de vele hotels of casino's binnenstapt is het gelukkig lekker koel.

Gedurende ons verblijf in Vegas verblijven we in het New York, New York Hotel aan de Las Vegas Boulevard, oftewel 'The Strip'! De check-in balie ligt gewoon in het casino van het hotel, waar een gigantische hoeveelheid slotmachine, tafels en ander goktuig staat. Het hotel bestaat uit een flink aantal wolkenkrabbers en waarvan wij een kamer hebben in de New Yorker Tower op de zestiende verdieping. Vanuit de kamer hebben we in ieder geval een gaaf uitzicht op de Strip en de achtbaan van het hotel: voor het hotel heeft men namelijk een ware rollercoaster gebouwd, hetgeen zeker geen lullig ding is. Veel gekker moet het hier toch niet worden!