Cross country + 40Hr Check

Na alles, ben ik weer terug in The States om verder te gaan met mijn vliegopleiding. Natuurlijk is het niet leuk om mijn Pa alleen achter te laten maar helaas kan het niet anders en moeten we verder. Eenmaal aangekomen werd ik hartelijk onthaald door mijn gehele klas! Inmiddels was Jesse ook aangekomen en was de klas eindelijk weer compleet. Het was wel iets warmer geworden sinds de laatste keer dat ik hier was. De zomer is nu officieel begonnen in Arizona. In Januari en Februari wilde het s'ochtends nog weleens koud zijn en zelfs vriezen! Helaas is dat nu niet meer zo en mogen we blij zijn als de temperatuur s'nachts onder de 20 zakt. De dag nadat ik was aangekomen meteen maar richting school te gaan om te zorgen dat ik weer een instructeur kreeg en dat ik werd ingeroosterd.
Ze waren blij dat ik er weer was en hadden alles natuurlijk al vernomen. Ik had gevraagd of ik mijn oude instructeur Roberto Perez weer kon krijgen en gelukkig was dat ook mogelijk! Ik zou de missie waarbij ik was over en over doen totdat Roberto me geschikt vond om weer Solo en de leuke cross country's te mogen vliegen.

2 Mei zat ik alweer in het vliegtuig en het was best wennen. Ik wist de snelheden niet meer precies en de volgorde van knoppen indrukken was ik ook weer kwijt. Het landen ging op zich verrassend goed nog. De 3e vlucht zat alles er weer redelijk goed in en de nieuwere dingen gingen ook meteen goed. Na wat routine vluchten om het navigeren en het navigatieplan te volgen weer een beetje onder te knie te krijgen vond Roberto dat het tijd was om mij weer Solo te laten vliegen. Ik heb in totaal zo'n 7 tot 8 extra missies gevlogen variërend met manoeuvres, landingen en navigatie vluchten. Mijn eerst volgende check, de 40hrs check, worden mijn landingen en mijn manoeuvres beoordeeld dus ging ik dat tijdens mijn eerste solo oefenen. De landingen gingen goed helaas was het alleen erg druk op het vliegveld waardoor ik soms lang op de grond moest wachten en kostbare tijd verspeelde...
De solo daarna mocht ik navigeren, ik koos ervoor om naar Wickenburg te gaan. Dat is een plaatsje ongeveer ten Noord-Westen van Phoenix. Ik was daar al ruim 2 maanden niet geweest dus was wel even spannend om daar weer heen te vliegen. De gehele planning was klaar, vliegtuig stond klaar om te gaan maar toen ik wilde gaan vliegen bleek dat er op mijn Pilot Certificate een endorsement miste. Het was ook net de vrije dag van Roberto... dus ik hem opbellen of hij naar school wilde komen om een handtekening wilde zetten zodat ik alsnog kon gaan. Gelukkig kwam hij binnen een half uur naar school en kon ik alsnog vertrekken. Weliswaar met een uur vertraging maar ja zo gaat dat in de Luchtvaart wel eens hé!

Wat ik wel merkte tijdens de vlucht is dat er sinds de winter veel thermiek is. Dat wil zeggen dat je soms zomaar een paar 100 feet daalt of stijgt wat dus eigenlijk niet de bedoeling is!! Ook kan het soms ietwat turbulent zijn.
Ik had Wickenburg eindelijk in zicht dus ik maak de gewoonlijke radio calls dat ik eraan kom. Bleek het veld helemaal verlaten te zijn! (Het is trouwens een onbemand vliegveld, dus geen toren etc) Normaal vliegt er wel iemand in het circuit om te oefenen maar dit keer dus niet. Naja dan kan ik het ook mooi lekker rustig aan doen! Ik land hem netjes op de baan en rij weer terug om opnieuw op te stijgen want mijn flightplan moet ook nog gesloten worden! Ik snel weer opgestegen en terug naar Falcon Field (thuisbasis) gevlogen. Ondertussen wel mijn flightplan naar Wickenburg gesloten en die naar Falcon Field geopend. Een flightplan is voor langere vluchten overigens verplicht, ze hebben de route en tijdsduur van de vlucht dan in een database. Mocht je dan niet binnen een marge op je bestemming aankomen gaan ze een zoekactie starten! Heel belangrijk dus om deze te openen maar ook zeker te sluiten!!!
Eenmaal terug op Falcon heb ik snel flightplan gesloten en ben terug naar huis gegaan. Was toch wel een van de mooiste vluchtjes tot nu toe zeg!
De volgende solo en dual heb ik weer landingen en manoeuvres geoefend. Helaas was dit vrij lastig door de turbulentie en gusting winds tijdens de Dual. Ik heb dus weinig landingen kunnen oefenen met m'n instructeur in kalmere omstandigheden dus hopelijk gaat het op mijn check wel goed.
Ondertussen stroomt het hier vol met familieleden, afgelopen dinsdag kwamen de vader en broer van Niels. Ze hadden een hele koffer volgeladen met kaas, drop en mayo etc. Daarna zijn we nog met z'n alle uit eten geweest in het geweldige Twin Peaks! Nog even ervoor gezorgd dat Gertjan een mooie foto kreeg en de volgende dag gingen ze met Niels een rondreisje maken door de paar aanliggende staten.

Maandag 27 Mei was hier Memorial day, een soort Dodenherdenking/5 Mei dat wij in Nederland kennen. Iedereen was dan ook vrij en dus tijd voor een Roadtrip(je)! Roel ik en Marissa gingen eerst naar Sedona en daarna naar de Grand Canyon. De zondag daarvoor moest ik s'ochtend nog even de laatste solo doen voor mijn 40hr Check en toen ik thuis kwam gingen we bijna direct op weg richting Sedona. Sedona staat vooral bekend om de rode rotsformaties en die waren te beklimmen. Dus daar eenmaal aangekomen volgde we een pad richting 1 van de rotsen. Eenmaal boven aangekomen heb je wel een fantastisch uitzicht over de natuur! Maar helaas moesten we ook weer naar beneden, een aanslag op de knieën!
Terug in de auto gingen we richting Flagstaff waar we ons hotel hadden geboekt. Een soort motelachtig iets waar je eigenlijk niet meer tijd wil doorbrengen dan alleen met je ogen dicht. Na de spullen gedumpt te hebben gingen we even wat eten bij Sizzlers! Een steakhouse waar ik tijdens de rondreis met Jan-Willem en Niels ook ben geweest en dat altijd goed is blijven hangen. Was een heerlijke steak die we naar binnen gewerkt hebben om daarna de nodige uurtjes slaap te pakken.

De volgende dag vroeg op om het soort van ontbijt dat bij de kamer inbegrepen zat te nuttigen. Toen kwam er een Chinees? naar ons toe en vroeg of wij nog naar de Grand Canyon gingen. Wij zeiden natuurlijk Ja en kregen we van hem een toegangspasje helemaal gratis! Normaal kost het $25 per auto dus dat was mooi meegenomen. Wij op weg naar de Grand Canyon en daar de mooie plekken gezien en uitkijkpunten. Natuurlijk ook weer de nodige foto's geschoten voor het thuisfront. Ik had eigenlijk gehoopt niet meer te hoeven klimmen maar Roel had een afdaling gevonden die richting de Colorado rivier ging. Dus voorruit we gaan een stukje naar beneden en warm dat het was.... Na zo'n 45min naar beneden te hebben gelopen gingen we weer naar boven en elk stukje schaduw was zoooo lekker!! Eenmaal in de auto bleek ook dat we (Roel en ik tenminste) redelijk verbrand waren... Toen nog de lange weg terug naar Phoenix, waarbij we het maar moeilijk hadden om wakker te blijven.
De zus van Rick kwam die avond aan en die waren de dag daarna naar de Grand Canyon gegaan. Gister kwamen de ouders van Roel op bezoek dus nu is het heel rustig in huis.
Morgen mag ik dan eindelijk weer vliegen, ik moet namelijk mijn 40hr check doen. Hopelijk komt dat ook goed.

Tot de volgende keer weer!!