Het nieuwe jaar

Het nieuwe jaar.

Na de leuke reis naar Las Vegas was het alweer tijd om verder te vliegen in Phoenix. Omdat mijn instructeur nogal druk bezet is vlieg ik gemiddeld maar 2 a 3 keer per week tot ik een nieuwe instructeur krijg. De eerst volgende les ging over het goed klimmen en dalen en de daarbij behorende stappen die doorlopen moeten zijn voordat je iets mag doen. Klinkt allemaal vrij makkelijk maar dat is het (nu althans nog) niet!
Toen kwam het nieuwe jaar er alweer aan! Omdat onze auto wat transmissie probleempjes had zijn we met z'n 4en met een Taxi naar Tempe gegaan. Dit is een soort studentendistrict waar een “groot” straatfeest zou zijn ter ere van het nieuwe jaar. Door de amerikanen ook wel een Block party genoemd omdat het één blok zou bevatten. Er stond inderdaad een DJ buiten te draaien maar heel gigantisch, zoals je zou verwachten hier, was het ook weer niet. Maar goed we maken er maar het beste van! Rond 12 uur stopte de DJ om iedereen gelukkig nieuw jaar te wensen en zagen we een paar vuurpijlen de lucht in gaan. Ik, en Roel trouwens ook, hadden toch wel gehoopt op een grootse vuurwerkshow maar helaas. Dus wij nog even door Tempe heen strompelen waarbij we merken dat iedereen al richting huis aan het gaan is. Heel anders dan in Nederland dus! Maar goed, wij ondertussen een Taxi terug geregeld en gewacht. De taxichauffeurs zijn hier wel een beetje aparte figuren trouwens.... maar we kwamen weer thuis dus taak volbracht!
In het nieuwe jaar begonnen we meteen weer goed door wat te vliegen. Dit keer stonden er Stalls en Steep turns op het programma. Stalls zijn zeg maar de neus zo ver omhoog optrekken dat het vliegtuig zo goed als uit de lucht valt. Je hoort dan zo’n irritant toontje en je ziet je hoogte snel verminderen. Best makkelijk om te verhelpen, gewoon neus naar beneden en dan vol gas geven. Hierop zijn natuurlijk nog vele varianten voor te verzinnen die we ook gedaan hebben maar die zal ik jullie besparen. Ook gingen we Steep Turns doen. Deze steile bochten zijn bochten van een hellingshoek van 45 graden. Even ter informatie voor de verbeelding: Een “Normale” bocht is zo’n 15 a 20 graden. Een scherpere bocht is zo’s 30 graden en 45 is dus steil. Ga je nog verder richting de 60 graden dan moet met een parachute aan vliegen.
In onze vrije tijd doen we momenteel vrij weinig, het is buiten ook maar een graadje of 13 en s’nachts kan het wel vriezen. Ik kijk of een filmpje, ga mijn checklisten leren of ga sporten in de sportschool (meestal een soort van Squash).
Sinds kort heb ik een nieuwe instructeur toegewezen en zal ik hopelijk vaker gaan vliegen dan die 2 a 3 keer per week. Het is wel weer even wennen aan de andere wijze van les geven maar dat zal vast wel goed komen. Het was zelfs zo koud tijdens de eerste vlucht met deze instructeur dat er IJS!!! Op de vleugels zat. We mochten het er niet afkrabben dus moesten we wachten tot dit er door de zon is afgesmolten. Daarna gingen we Take-off en gingen we circuitjes vliegen. Het vliegen van een circuitje is als het waren een “racebaan” om de landingsbaan heen. Je stijgt dus op en draait er een soort rondje omheen en land dan weer. Dit vooral om een gevoel te krijgen hoe een landingsbaan er bij het landen ongeveer uit moet zien en welke procedures je wanneer moet hanteren.
Verder gaat hier naar omstandigheden wel goed en zal ik weer een nieuw verhaaltje schrijven als er weer wat lesjes voorbij zijn of als er iets spectaculairs gebeurd is.

Groetjes